|
|
||||
| {play}odriozola.mp3{/play} | ||||
 |
HONDARTZA ETA WHISKYA
2007ko IDAZLE ESKOLAko BEKAn saritua (Literatura alorrean)
Iñaki Odriozola
Hondartza eta whiskya
Bi Aktore eta 6 pertsonaia daude. Mutilak 4 pertsonaia egin behar ditu, neskak bi.
Pertsonaiak
Virginia Mike Rosa
Joseph Ernst Iñaki
1. Eszena
(Hondartza batean, iluntzean, bikotea. Etxea dute atzealdean, argiak ikusten dira. Virginia eta Ernst hamaketan eserita daude. Emakumeak orriak eta boligrafoa ditu eskuetan.) (Gogo txarrez jaikitzen da.)
Virginia.- Jakin dezazun, idatzitako guztia apurtu egin dut.
Ernst.- Bada, joan zaitez afaria prestatzera. Horrela zerbait baliagarria egingo duzu
behintzat.
Virginia.- Hara bestea. Zuk ez zenuen ezer apurtuko ez duzu ezer idatzi eta.
Ernst.- Bai, baina ni ez naiz kexatzen.
Virginia.- Ez, ez eta afaririk prestatzen ere.
Zuk egiten duzun bakarra besteak izorratzea da.
Ernst.- Eh, aizu! Ni isilik nengoen eta zuk esan didazu, atzo bezala, dena apurtu duzula.
Virginia.- Ikusten? Izorratzen ari zara. Nik ez dizut esan dena apurtu dudala atzo
bezala, atzo ere dena apurtu nuen, baina hori zuk erantsi duzu.
(Virginia urrutiratu egiten da, etxerantz)
Virginia.- (Bere buruari) Ez zait ezer ateratzen. Ezin dut idatzi.
Kaka zaharra. Ahiturik nago. Burua hustu zait.-
(Ernsti) Eta afaria prestatuko dizu zure amatxo maiteak!
Ernst.- Ez zaitez horrela jarri, emakumea.
Zergatik ez duzu drogeria bat irekitzen? Agian zoriontsuagoa izango zara.
(Urrutitik Virginiaren ahotsa entzuten da)
Virginia.- Bada, Zoriontsu ezingo naiz izan, zu hurbilean bazaitut, ez eta kamarera
izanda ere.
Ernst.- Ez da ideia txarra, kamarera izatea, ez. Horrela neka-neka eginda helduko zara etxera, eta ez zara ezer idazten saiatuko.
Virginia.- Deabrukumea zara, alu hori!
-Ikusten nauzu estuturik, nire komedia hori ezin idatzita, eta gainera barre egiten didazu. Zurea da erru bakarra. Zeuk esan zenidan idazle izateko. Ni aktorea naiz, ez idazlea. Eta orain, lagundu beharrean hondoratu egiten nauzu. Zure izaera nazkagarria da.
Ernst.- Zergatik ez zara joaten New Yorkera?
Han inspira zaitezke.-
Zumardi handiak, mota askotako jendea, Zentral Park, zure lagunen batzuk ere han izango dira...Jakeline, edo Joseph...ezta?
Virginia.- Eta zu, Zergatik ez zara joaten infernu zulora?
(Virginia agertzen da zerbait jaten)
Virginia.- Badakizu zer gertatzen zaizun?
-Jadanik ez zarela ezer idazteko kapaz, eta ni lanean ikusteak erre egiten zaituela, horixe besterik ez.
(isiltasuna)
Virginia.- Niri behintzat enkargu hau eman zidaten, orain sei hilabete. Zutaz, ordea, denak ahaztu dira.
Hor zaude, Idazle handia. Hamakari lotua. Whiskiari lotua. Eta denak zutaz ahaztu dira. Denak!
Ernst.- Egin zaunka niri, egin zaunka asko, horrek komedia bukatzen lagunduko dizu eta; edo ez, baina horrela barrena hustuko duzu behintzat.
Virginia.- Oraingoan asmatu dut, ezta?
Horrek min egin dizu. Bada, egia delako.
Ernst.- Egia da aktoresa ona zarela, edo zinela, baina idazle bezala oraindik ez zarahasi ere egin. Ez dakizu egoera zure alde jartzen. Niri esandakoak idatziko bazenitu, gutxienez lau orri gaur arratsalderako.
Bihar grabadora jarriko dut. Ikusten nola zu laguntzeko asmotan nabilen?
Virginia.- Zure laguntzarekin jai daukat.
Ez zait ezer bururatzen, ezin dut erditik aurrera egin...
Ernst.- Bada, utz iezaiozu idazteari. Egia esan inork ez du igarriko. Literaturaren
historiak ez du ezer galduko. Ez duzu oraindik ezer ganorazkorik idatzi eta.
Virginia.- Babo halakoa. Lepoa bihurrituko nizuke.
Ernst.- Nik uste, zuk hobeto idatziko zenukeela testu dramatikoren bat. Agian,neska histeriko baten historia. Autobiografikoa izango litzateke, gainera.
Virginia.- Egia da. Horixe egin dezaket. Idazle ohi samin eta alkoholiko batekin bizi den aktoresa baten gora behera latzak idatziko ditut.
Baina ez da drama izango, komedia baizik. A ze barreak egingo dituzten zure lagunak lehenengo aldiz plazaratzen dudanean.
(Ernst-ek zerbait esateko itxura egiten du, baina isiltzea erabakitzen du)
Ernst.- Hala, nahikoa hitz egin dut gaurko. Ohera noa.
Virginia.- Jaiki ahal duzu, ala laguntza behar?
Ernst.- Gizarte laguntzaile ere ikasi duzu ala?
Virginia.- Bai, praktikak zurekin egiten ditudala esan diet, eta berehala eman didate titulua, maitea. Nitaz errukitu dira, eta pazientzia handiko lizentziaduna izendatu naute, eta domina ere eman didate.
Ernst.- Bai, ni ere zutaz erruki naiz, baina ezin dizut lagundu. Nik, gaur, boligrafoa zakila bezain azkarra daukat. Biak ere ez dute ezertarako balio.
Virginia.- Bada, Mingaina oso azkar darabilzu, niri min emateko.
Ernst.- ...Arrazoi duzu...barka nazazu. Gabonpasa.
Virginia.- Bai, orain horrekin konponduko duzulakoan...
...gabonpasa...barka nazazu...kaka zaharra...
(Virginia bakarrik gelditzen da, hamakan esertzen da berriro, idazten hasteko asmotan)
Virginia.- (Zerbait idazten du)
-Kaka zaharra. Ez zait batere gustatzen. Kaka zaharra.
(orria apurtu, zimurtu eta bota egiten du. Argiak itzaltzen dira.)
2. Eszena
(Bakoitza alde banatik ateratzen dira, Elkarri eskuak heldu arte)
Iñaki.- Itxuran, itxuran atera zaigu.
Rosa.- Bai? Ez dakit bada, gehiegi gustatu zaidan.
Iñaki.- Ez? Bada, nik uste, orain arte egin dugun eszenarik onena dela.
Rosa.- Niretzat, zuk prepotentzia handiz jokatu duzu. Ez dakit ez zaizun gehiegi gustatu
pertsonaia hori
Iñaki.- Bai zera, testuak agintzen dit. Nik testua eta egoeraren arabera jokatu dut
Rosa.- Bai, zera, iruditu zait gozatzen ari zinela Virginia umiliatzen, esaterako.
Iñaki.- Bada, zuk ere, ederrak bota dizkiozu Ernsti, eta gogo onez.
Rosa.- Ia-ia inprobisatzen hastekotan egon naiz, nik nahi nizkionak esateko.
Iñaki.- Ene, mindu egin zara. Benetan mindu zara.
Orduan... zu ere Virginia sentitu zara, antzezlanean. Hori erabat ongi dago oso
ongi! Zerbaitetarako balio izan dute ikastaroak. Lehenengo aldiz konturatzen naiz honetaz, eta ia 10 urte pasa dira azkena izan genuenetik.
Rosa.- Antzezlanean Virginia naiz, baina ez dakit bada, ez naizen horrela sentitzen
orain ere.
Iñaki.- Antzerkia idazten hasi behar zara, ala?
Nik horretan ez dizut Ernstek bezala animatuko,eh? Nik neuk ez dut inoiz ezer idatzi. Izugarri zaila iruditzen zait testuak asmatzea.
Gu...gure Aktore lana egindako pertsonaien gorputzean sartzea dela uste dut baina ez geuk asmatzea pertsonaia hori...
(Rosak beste burutazio batzuk darabiltza )
Rosa.- Ez, ez...Alferrik da. Ez didazu ulertzen. Ahaztu esan dizudana, nire burutazioak
besterik ez dira.
Iñaki.- Zerbait gertatzen? Zer esan dut? (harriduraz, Iñakik)
Rosa.- Ezer ere ez. Goazen, berandutu egin zaigu eta.
Iñaki.- Bai, gainera bihar ere lan handia daukagu egiteko. Lehen emanaldia bost egun barru izango da eta oraindik ez daukagu lana gozatuta.
Rosa.- Agian, lan gehiegi egiten ari gara. Ez dakit lur jota ez ote nagoen. Ez dut, jada, ez jaten, ez irakurtzen, ez deskantsatzen...ez larrutan egiten.
I ñaki.- Egingo dugu, laztana.
Larunbatean egingo dugu. Dena batera.
Ni ere zu bezala nago, ahituta, baina orain ezin dugu etsi.
Rosa.- Ezin dugu eutsi... ezin dugu etsi... Ulertzen zergatik sentitzen naizen Virginia?
Iñaki.- Bada...(Bizkarrak jasoaz...)
Virginia.- ...Eta zu, orain ere, zergatik zara hain prepotentea?
Iñaki.- Uy,uy,uy...ez dakit zergatik, baina barkaidazu!
Rosa.- Barkaidazu...Barkaidazu...
...Zoaz (Nazka keinua egiten du)...Goazen behingoz!
3. Eszena
(Hotel bateko hall antzekoa. Telefono publikoa egoten den txokoa. Landare bat alboan) (Virginia Telefonoz hitz egiten ari da)
Virginia.- Ernst, Ernst...Entzuten...? Bai?
...Ez dizut ia entzuten...Izan ere, hemen zarata handia dago...bai...izugarrizko
festa antolatu dute estrenaldirako...
...Orain sarreran gaude...bai...den-dena prest dago...guztia oso zaindua...ez dizut ia entzuten...esan altuxeago...
...Bai, jendetza handia dago...Ee?...bai, zure lagunak ere bai...Nire lagunak ere bai, zeren eta, bionak izango dira, ez? ...Bai, batzuk zugatik ezagutzen ditut baina nire lagun handiagoak dira zureak baino...ez zera, askorekin erdi haserre ibili baitzara azken hilabeteetan...
Virginia.- Ernst, Ernst...Entzuten...? Bai?
...Ez dizut ia entzuten...Izan ere, hemen zarata handia dago...bai...izugarrizko
festa antolatu dute estrenaldirako...
...Orain sarreran gaude...bai...den-dena prest dago...guztia oso zaindua...ez dizut ia entzuten...esan altuxeago...
...Bai, jendetza handia dago...Ee?...bai, zure lagunak ere bai...Nire lagunak ere bai, zeren eta, bionak izango dira, ez? ...Bai, batzuk zugatik ezagutzen ditut baina nire lagun handiagoak dira zureak baino...ez zera, askorekin erdi haserre ibili baitzara azken hilabeteetan...
 |
...Niregatik? Ja!, entzun behar nuen azkena, zurrutagatik izaten zen gehienetan, eta horrek ematen zizun harrokeria eta errespetu faltagatik.
...Oraindik gogoratzen dut...Willy-ri Whiskia gainera bota zenionean, dena zure azken artikuluko iritziak zalantzan jarri zituelako.
...Bai, Willy, Mike, Jakeline...Denak etorri dira...bai, oso pozik...
...Joseph-ek ere zutaz galdetu dit, zu ikusteko gogoaz dagoela dio...bai, uste dut proposamenen bat duela zuretzat...
...Zer diozu, ez duzula horrekin ezer nahi?...ondo entzun dizut?...Gogoratzen zara zein egunkariko zuzendaria den?...dagoeneko edanda zaudela,...eta ahaztu egin duzula...Txoratu egin zara...
(Lasaitzeko arnasa sakona hartzen du Virginiak)
Virginia.- (Telefonoa eskuaz tapatuz)- Lasaitu, lasaitu...Ez haserretu babalore honekin, ez haserretu...lasai... (Arnasa hartzen du)-.
(Berriz telefonoan)
Virginia.- Oso ondo, zuk nahi duzuna...bai...ez noa gaur zurekin eztabaidatzera...Gaur nire eguna da, eta gozatzera noa...ondo pasatzera...
Nola gogoratuko naiz zurekin?...haserre
bizian jartzen banauzu hitz egiten dugun bakoitzean?...ez...gaur gauean ez dut
zutaz ezer jakin nahi, gaur nire eguna da oso osorik.
...Bada, bai, agian, azkenean norbaitekin oheratuko naiz... horrela gutxienez
gogoratuko dut...zurekin ahaztuta daukadan hori...artaburu...
(Virginiak, asperkiro, keinu egiten du telefonoari begira)
Virginia.- ...Bai, zuk nahi ala ez, estreinaldia ondo aterako da. Denak pozik egongo
dira, produktoreak, aktoreak, zuzendaritza...Denak nire komediaren ezaugarri miragarriak aipatuko dituzte, denak niri begira, eta nire atzetikegongo dira...
...utzidazu gau honetan neure buruaz asetzen...eta agian, gero, azkenean,
zutaz gogoratuko naiz...ez dakit.
...joan zaitez pikutara...ez edan gehiegi...bai...itzali argia oheratzerakoan...
...deituko dizut gero...behar bada...
(Virginiak, poliki-poliki, telefonoa uzten du, hasieran arduraturik. Gero “hor konpon” keinua egiten du: Festara doa, gozatzera doa. Bestaldetik Joseph sartzen da)
Joseph.- Virginia...
Virginia.- Gabon, Joseph,
Joseph.- Esan al diozu zure idazle arraro xamar horri berarekin egon nahi dudala?
Virginia.- Bai, baina ez dut uste lortuko duzunik. Ernst jada ez da lehengoa.
Joseph.-Bere txotxolokeriekin jarraitzen du...
Virginia.- Ez da hori bakarrik, orain burua galtzen ere hasi dela pentsatzen hasita nago,
Joseph.- Bai zera
Virginia.- Eta, zurruta gainera...
Joseph.- Bada, orain gogo gehiago dut nire proiektu hori erakusteko...
Virginia.- Bai, joan zaitez gure etxera eta saiatu. Ea zerbait lortzen duzun, baina
elefante zahar bat altxatzea baino astunagoa izango zaizula kontuan harturik
Joseph.- astebetetxo igarotzera joan naiteke, aspaldian ez naiz egon zuen hondartzako
“txabola” hartan
Virginia.- Bai...urteak dira ez zarela han izan...
Joseph.- Oraindik Ernst-ekin hasi berria zinen, eta nirekin utzi berria
Virginia.- Ernst-ek liluratu ninduen benetan, argia zen, pentsamendu azkarrekoa,
ironiatsua, bizia, batzuetan barregarria...
Joseph.- Nik ezin izan nuen berarekin lehiatu
Virginia.- ...beste batzuetan maitagarria...
Joseph.- Nik ezin izan nuen berarekin...
Virginia.- (Egoera aldatu nahian edo, bat batean) -Orain asko aldatu da, aspaldian ez
da, ez, lehengoa...
(Joseph hurbiltzen zaio)
Joseph.– Eta, zu...Zu lehengoa al zara?
Virginia.- Noizbait sumatu izan dut garai hartako hutsunea...
Joseph.- Oi,oi... benetan zerbait gertatzen zaizu... zu ezagututa horrelako aitormena
egitea ez da batere normala...
Virginia.- Bai, ni ere ez naiz lehengoa, itxuraz
Joseph.- Bada, niri, ezagutu nuen neska gogor eta alai hura oso atsegina zitzaidan...
Virginia.- (Jarrera aldatuaz, bat batean)...agian, estreinaldi ondoren , dena ondo
ateratzen bada...
Joseph.- ...ez da izango...
Virginia.- Neure onera etor naiteke, hainbat hilabete eta gero.
Joseph.- Ikusi beharko...
Virginia.- Hala , goazen, hastera doa eta
Joseph.- ...zain izango nauzu
Virginia.- Ez, mesedez, nahiago dut ezetz
Joseph.- Ez zara, bada, orain, lagun zahar batekin egoteaz beldurtuko...
Virginia.- agian..
Joseph.- Zirrara egin didazu, ikusten dut ez zaudela zure onean eta, baina... ez pentsa,
ni ere ez naiz lehengoa, laztana
Virginia.- Pentsatzen nuen bada, zerbait izango zela...
Gero arte Joseph...
4. Eszena
(Bakoitza alde batetik ateratzen dira, Elkarri eskuak heldu arte)
Rosa.- Itxuran, itxuran atera zaigu.
Iñaki.- Bai? Ez dakit bada, gehiegi gustatu zaidan.
Rosa.- Ez? Bada, nik uste, orain arte egin dugun eszenarik onena dela.
Iñaki.- Nik ez dut bada batere gozatu baboarena egiten...
Rosa.- Niretzat, zuk oraingoan erabat makurki jokatu duzu, baina ez zenuen beste
erremediorik...eztakit, agian...
Iñaki.- Bada, zer nahi duzu bada? Lehen nire neskalaguna izan zinen, eta oraindik ere
zure hurbiltasunak zirrara ematen zidan
Rosa.- Baina, jadanik urte asko pasa dira eta ez dut uste hainbeste igarri behar zaizunik
Iñaki.- Nola kontrolatuko dut maitearen hurbiltasuna? Hori ezinezkoa da.
Rosa.- bai zera, zure laguntza nahi badu Virginiak ez da nerabe baten alboan larrutan egiten orduero egoteko, motel! Neskak beste ardura batzuk ditu orain. Bere mutil-laguna alkoholizaturik dago etxean, sekulako depresioarekin. Ezin du ezer idatzi aspaldian, autoestima lurjota dauka...eta bien arteko harremana ez doa ondo...gutxi iruditzen al zaizu? Zuk uste duzu egoera horretan, nobiyo zahar batekin jolasean egiteko gogoaz egongo dela?
Iñaki.- Baina joseph-ena ez da jolas hutsa, bera ere arduraturik dago, gogoratzen du zoriontsu izan ziren garaia, seguruenik bizitzako garairik onenetakoa, gazteak ziren, hondartzan larrutan egiten zuten, itsasoaren zaratarekin elkarren besoetan
lo...horretaz gogoratzen da, eta neskarekin egon nahi du, kontsolatu...igurtzi...
Rosa.- Virginiak orain buruan duena ez da Joseph-ekin gaua pasatzea. Estreinaldian du gogo guztia. Estreinaldi horrek bere bizitza alda dezake, bai lanari begira, bai jendeari begira, bai Ernst-i begira. Dena ondo irtenez gero bere burua sendotu eta bere harremana ere lasaitzea espero du...
Iñaki.- Eta diru egoera ere arinduko litzaioke.
Rosa.- Baita HORI ere, baina hori ez da premiazkoa...Joseph bezala
Iñaki.- Bada, zu niretzat premiazkoa zera, bada, baina aspaldian ez zara konturatzen
Rosa.- Hara bestea,
Iñaki.- Eta orain, Joseph sentitzen naiz, zugana hurbildu nahi, eta ezin dut.
Edozergatik eztabaidan ari gara, Virginia dela, Ernst dela, Joseph...
Rosa.- ...Egia da lan honek izugarri nekatu gaituela.... baina gutxi gelditzen da...
Iñaki.- bai, bai...hartuko dugu atsedena...noizbait
Nik ez dut nahi atsedenik, nik nahi dut zurekin larrutan egin hondartzan, biluzik
egon itsas ondoan, lehen bezala...
Rosa.- Bai, Ernst ezagutu aurretik...Pertsonaian erabat sartu zara gaur.
Esna zaitez, eta goazen etxera, oso nekatuta gaude, hamabi ordu daramagu ta, lan
eta lan...
Iñaki.- Bai, goazen, hiru egun besterik ez dira geratzen askatasunerako!
Rosa.- Estreinaldirako esan nahiko duzu
Iñaki.- Bai, hori, zertan ari ote nintzen pentsatzen ...
5.- Eszena
(Logela. Ohea eta mesanotxea. Aulkia jantziak uzteko)
(Ohean daude: 2)
Virginia.- Hau buruko mina! Atzo gehiegi animatu nintzela uste dut.
- Ayyyy! Ezin naiz mugituuu....
- Mingaina trapu zaharra baino latzagoa daukat.
(Nagiak ateratzen ditu)
...Hau ohitura faltagatik izango da segur aski...
Mike.- Urteak dira neska, urteak. Ez ditugula 18 urte...
Virginia.- (Harriturik, ohean esertzen da, bat batean)
-Zer egiten duzu zuk hemen?
Mike.- Nik, bada...zurekin etorri naiz goizaldean...
Virginia.- Ahhhh...(etsipenez) -Benetan mozkortua izango naiz atzo gauean...
Mike.- Lasai emakume, ez eduki ardurarik, ez dugu larrutan ere egin eta...niri ez
zitzaidan altxatzen...
Virginia.- Bada, gogoratzen dudanez...ez asko, baina...saiatu nintzen, ezta?
Mike.- Nik uste ez zeneukala gogo handirik
Hala ere, eskertzen dizut. Baina, egia esan, ez dakit mesede egin nahi zenidan,
ala barregarri utzi...nire ezintasunean
Virginia.- Askotan gertatzen al zaizu?
Mike.- Zer, atxurtzea?
Virginia.- Ez motel, txilibitua ez altxatzea...behar denean...
Mike.- Bada, egia esan, lehenengo aldia da...
Virginia.- Ja! Nahi baduzu sinistuko dizut...
Mike.- Baietz neska...Eta, mesedez, ez inori esan...ados?
Virginia.- (Ezentzun egiten dio) -Hala egongo zinen orduan...
Mike.- Bai, sekulako katua harrapatu nuen. Pentsa, Joseph-ekin borrokan bukatu nuen...
Virginia.- Ez da izango...A, bai...zerbait gogoratzen dut...nirekin oso maitekiro ari
zinela iruditu zitzaion nonbait, ez?
Mike.- Hori iruditzen zait niri ere, baina berak beste aitzakia bat erabili zuen...zera,
ibaira pixa egiten ari ginela prakak busti omen nizkion...
Virginia.- Neuk ikusi bainuen belauniko, pixa putzu gainean...
Mike.- Joseph ere ederki zebilen, bada
Virginia.- Eta Willy? Jin Kellyrena dantzatzen ikusi nuen eskaileretan behera erori
zenean...hura ere pis putzu gainera
Mike.- Hainbeste pisa egin ote genuen?
Virginia.- Edan, ordea, gehiago edan genuelakoan nago ni.
(Telefono hotsa entzuten da) (Virginia poliki-poliki jaikitzen da, kexuka)
Virginia.- Nor ote da orain? Inork ez baitaki zein hoteletan nagoen...
(Telefonoak joka jarraitzen du)
Virginia.- Bai, nor da?
Ernst! Nola jakin duzu hemen nagoela?
A, bai....egia...atzo esan nizun...
Barkaidazu, buruko min piskat daukat eta..
...Harrituta naukazu....Nitaz arduratuta...Zu?
...Bai, urteak dira halako poztasunik ematen ez zenidala. Ernst handia bere
maskotatxoaz arduraturik. Benetan gaisorik zaude?
Beno, beno, lasai motel...ez da horrela jartzeko...
Bai, buruko minez nago, baina behingoz badakit zer izan den: alkohol
gehiegi edateak eragin dit.
...Zer diozu? Ea Joseph-ekin oheratu naizen?
Baina, zuk zer uste duzu? Nahikoa duzu,ez? Horregatik al zaude kezkatuta? Horregatik deitu al duzu? Zer espero zenuen
Joseph-ek telefonoa hartzea, ala?
Bada, ez, egia esango dizut, ez naiz Joseph-ekin oheratu, baina ez nik nahi ez
nuelako, zeharo mozkortu zelako baizik.
Eta gehiago esango dizut, gaur gauean ere ez dut larrutan egin, zurekin azken aldian egiten ez dudan bezala...alkoholaren erruz.
(Isilunea)
Virginia.- Bai, dena ongi atera zen...zer arraroa, gogoratu zara zerbaitetara etorria
nintzela hona...Dena gidoian idatzita bezala atera zen, bai antzerkia, bai festa,
bai gaua...
...Bai, eskaini didate beste zerbait, baina oraindik ez dut ondo lotu...agian,
datorren udaberrirako, Parisera edo...
(Isilunea)
Virginia.- Zergatik isildu zara?
Ene! Ez da izango nire hutsunea igarri duzula...hau nobedadea...
...Ni gabe aspertzen ari zarela, ala...botila guztiak hustu dituzu eta
gehiago eramatea nahi...?...ezetz...zer?
(..isilunea, harridura....)
Virginia.- Zer? Ez dizut ondo entzuten... zure antzerkiaren bukaerako ideia aurkitu
duzula?...Ez nekien antzerkia idazten ari zinenik...baina pozten naiz....Nola
inoiz ez didazun ezer esaten...
Bai, bai, pozten naiz,
Erakutsi nahi didazula? Bada, bi egun barru joango naiz etxera. Hegazkina
hartuta dut.
- ...Bai, arratsaldeko 7etan helduko naiz, etzi...ez dut honezkero hegaldia
aurreratuko....
- Ordurako bukatuta izango duzula zure antzerkia?...Oso ondo
Ernst....Ni kanpoan egoteak idaztera animatu zaituela iruditzen zait. Ez da
horrela izango, ezta?...Ni etxeratzeak animatzen zaituela antzerkia bukatzera
diozu...Zuri zerbait gertatzen zaizu... hain maitagarri egoteko.
-Agur, bada...agur...
(Virginia telefonora begira gelditzen da, harriturik..Pentsakor ohera itzultzen da)
Virginia.- Mike, non zaude Mike?
(Jaikitzen da begiratzera, baina ez du aurkitzen. Burua heltzen du...ajea du...eta etzaten da)
Virginia.- Agur...Mike.
Zerbait gehiago esperoko zenuen bada...gizarajoa...
(Argiak itzaltzen dira.)
6. Eszena
Bada, ez, egia esango dizut, ez naiz Joseph-ekin oheratu, baina ez nik nahi ez
nuelako, zeharo mozkortu zelako baizik.
Eta gehiago esango dizut, gaur gauean ere ez dut larrutan egin, zurekin azken aldian egiten ez dudan bezala...alkoholaren erruz.
(Isilunea)
Virginia.- Bai, dena ongi atera zen...zer arraroa, gogoratu zara zerbaitetara etorria
nintzela hona...Dena gidoian idatzita bezala atera zen, bai antzerkia, bai festa,
bai gaua...
...Bai, eskaini didate beste zerbait, baina oraindik ez dut ondo lotu...agian,
datorren udaberrirako, Parisera edo...
(Isilunea)
Virginia.- Zergatik isildu zara?
Ene! Ez da izango nire hutsunea igarri duzula...hau nobedadea...
...Ni gabe aspertzen ari zarela, ala...botila guztiak hustu dituzu eta
gehiago eramatea nahi...?...ezetz...zer?
(..isilunea, harridura....)
Virginia.- Zer? Ez dizut ondo entzuten... zure antzerkiaren bukaerako ideia aurkitu
duzula?...Ez nekien antzerkia idazten ari zinenik...baina pozten naiz....Nola
inoiz ez didazun ezer esaten...
Bai, bai, pozten naiz,
Erakutsi nahi didazula? Bada, bi egun barru joango naiz etxera. Hegazkina
hartuta dut.
- ...Bai, arratsaldeko 7etan helduko naiz, etzi...ez dut honezkero hegaldia
aurreratuko....
- Ordurako bukatuta izango duzula zure antzerkia?...Oso ondo
Ernst....Ni kanpoan egoteak idaztera animatu zaituela iruditzen zait. Ez da
horrela izango, ezta?...Ni etxeratzeak animatzen zaituela antzerkia bukatzera
diozu...Zuri zerbait gertatzen zaizu... hain maitagarri egoteko.
-Agur, bada...agur...
(Virginia telefonora begira gelditzen da, harriturik..Pentsakor ohera itzultzen da)
Virginia.- Mike, non zaude Mike?
(Jaikitzen da begiratzera, baina ez du aurkitzen. Burua heltzen du...ajea du...eta etzaten da)
Virginia.- Agur...Mike.
Zerbait gehiago esperoko zenuen bada...gizarajoa...
(Argiak itzaltzen dira.)
6. Eszena
(Bakoitza alde banatik ateratzen da, gero elkarri eskuak ematera hurbilduz )
Rosa.- Itxuran, itxuran atera zaigu.
Iñaki.- Bai? Ez dakit bada, gehiegi gustatu zaidan.
Rosa.- Ez? Bada, nik uste, jada, eszena honekin gure antzezlanak gorputza hartu
duela...
Iñaki.- Nik ez dut bada batere gozatu tentelarena egiten...azkenean joan egin naiz...
Rosa.- Konturatu naiz. Hasieran harri eta zur geratu naiz, eskerrak ez zela
estreinaldia...bestela, zer egin? Halere, gidoian zegoena baino hobeto geratu dela
uste dut, gustatu zait amaiera hori...
Iñaki.- Bai zera, gidoian berriz ere oheratzen dira, baina oraingoan benetan, eta niri
hori, benetan gustatzen zitzaidan...
Rosa.- Orduan, zergatik atera zara ni telefonoz ari nintzenean?
Bukatu ondoren prest nentorren...eta ez dugu eszena behar bezala egin...
Iñaki.- Ez didazu esan bada, horrela gehiago gustatu zaizula...?
Rosa.- Bai, hala da, ez diot zentzu gehiegirik hartzen gauean, erdi jota zaudenean egin
ez dutenari orain, goizean, aje eta guzti, ekitea.
Gainera Mike Virginiarentzat ez da ezer, laguna ere ez, ezaguna edo.
Iñaki.- Eta erabili egin du Josephekin ez oheratzeko, agian...edo zeloskor jar
zedin...
Izatez, Josephek eta Mikek borrokan egin zuten gauean...
Rosa.- Zuk egingo zenuke niregatik borrokan?
Iñaki.- Nik nahi ez dudana da zurekin borrokan egitea.
Eta nahi dudana...zurekin oheratzea. Ezer edan gabe...aitzakiarik ez dezazun
izan...
Rosa.- Aizu. Nik larrutan egiteko inoiz ez dut aitzakiarik jartzen...bueno, ia inoiz..
Iñaki.- Ez dakit bada...atzo ere ez genuen egin...bada ia hilabete...
(Hurbiltzen zaio)
Iñaki.- Eta nik, Mike izan nahi dut...Joseph izan nahi dut...Ernst izan nahi dut...bakoitza
bere sasoian eta, denak, zurekin larrutan ...ohean, sofan, mahai
gainean...hondartzan...
Rosa.- Hiru pertsonaia egin dituzu eta hiruretan sartu zara, zuk daukazu gaitasuna.
Iñaki.- Noski, denak zutaz maiteminduta daudelako...eta ni ere...
Rosa.- Zaude isilik, ni ere, egia, Virginia bezala sentitzen naiz eta...Mike ez da
niretzat ihesi bat besterik, Joseph, aspaldiko sentimendu fosilizatua...eta Ernst,
itzaltzen joan den maitasun hoztua, izoztua...
Iñaki.- Zer diozu? Lur jota uzten nauzu...Ni...hiru horietako norbait al naiz, bada?Ala, hiruretatik zertxobait?
Rosa.- Nahiago dut honi buruz ez hitz egitea, oraingoz, Iñaki, aste hauetan, antzezlan
hau burutzen zeharo desorekaturik baikabiltza, ez?
Iñaki.- Bai, agian, zuzen zabiltza...
Larunbatean, estreinaldia eta gero hitz egingo dugu...bai?
Nik nahi dut...Lasaitu, lehenik, helburua lortu...Etxera joan, lo egin 11 ordu, lo
egin zure alboan, lo ez egin, lo ez, beste guztia egin...
Estreinaldia eta gero hitz egingo dugu...ezta?
Rosa.- Esango dizut larunbatean...orain gogo erorian nago...gaizki jan dugu, gaizki
deskantsatu...buruko mina dut...dena beltz ikusten dut...goazen etxera...
7. Eszena
(Hasierako eszenatokia: (Hondartza bat. Etxea atzealdean, argiak ikusten dira)
Virginia.- Ernst, Ernst, heldu naiz. Non zaude?
(Ernst aulkian eserita dago, aurrera begira, begiak irekita, begirada galdua,edalontzia eskuan)
Virginia. Ernst...
Ernst...(etsipenez) Orain ere mozkortuta? Ez dakizu beste ezer egiten?
Hiru aste kanpoan egon, eta honela ikusi behar zaitut, berriro? Ez daukazu
lotsarik...
Hainbeste dei egin eta gero, nire zain egongo zinela, ez dakit zer erakutsi
behar zenidala...zer demontre...nazkante bat zara...
(Ernstek berdin jarraitzen du)
Virginia.- (poltsak lurrera botatzen ditu, haserrra gero eta handiagoa)
Badakizu zer? Hau jakin izatera, ez nintzen etorri ere egingo. Joseph han
neukan atzetik, berriz ere nirekin egoteko irrikan. Ziur nago.
Gutxienez, berarekin aspaldiko denborak gogora ekarriko nituen...besterik ezean...ez zen plan txarrena ere...Edo Mike, gazteagoa...kaskarina da...baina gorputz dotorea du, zakila ere agian...noizbehinka poto egiten dion arren...
(Pentsakor)
Virginia.- Zer, ez didazu ezer esan behar? Dena berdin zaizu orain, hemen zure alboan
naukazunean?
Bada, urduriago zeuden telefonoz deitzen zenidanean...maitea gora, maitetxo behera...orain zer, dena berriz bere tokian dago, ezta? Zu edan eta edan...eta ni...zure erizain partikularra...azsaputz galanta zara,,,
(Hurbiltzen zaio)
Virginia.- Esaidazu zerbait, bota ezazu puzkar handiren bat, zure porrot hori nire aurrean azaltzeko...ganbelu...
(Lasaitzen da, arnasa hartzen du)
Virginia.- Zer, mozkortu zara, zure azken antzerki saioa idazten? Ez zitzaizun ateratzen,
Ala?
A ze baboa...Erakutsidazu...non daukazu idatzitakoa? Apurtu egin duzu?20 aldiz apurtu duzu, atzo egin zenuen bezala? Eta herenegun bezala? (Ironiaz)
(Ernst eserita dagoen hamakaren atzean eskua jartzen du, indarrez. Ernsti eskuan daukan edalontzia erortzen zaio. Hilda dago)
Virginia.- Zer gertatzen da? Ernst? Edalontzia...erori...zaizu...
Ernst? Dena zikintzen ari zara...
(Virginia Ernst hilda dagoela konturatzen da)
Virginia.- Zer? Zer da hau? Zer egin duzu? Ernst! Esna zaitez.
Niri jolas ergelik ez, eh? Esna zaitez!
(Sorbaldatik heltzen dio, lepotik, taupadarik ote duen ikusten)
Virginia.- Ernst! Esna zaitez! Nahikoa da. Badakizu ez zaizkidala gustatzen halako
jolas beltzak...Nahikoa da!
(Bere aurrean belaunikatzen da momentu batez. Edalontzia hartu eta usaintzen du)
Virginia.- Hau ez da whiskya. Zer arraio? Zer usain arraro du honek?
Zer hartu duzu, Ernst? Zer hartu duzu? Hau ez da Whiskya
(Jaikitzen da, haserre bizian)
Virginia.- Zergatik egin didazu hau?
Ez zenuen onartu nahi nire garaipena, eh? Hori da, bai. Jeloskor zinen nire
arrakastaz, bai...horregatik egin duzu...
- Bazenekien zureak egin zuela...idazten, pentsatzen...
- Ni, ostera, orain hasia nintzen...Zeuk lehen bizi izandako ospearen hotzikara nik sentitu nuela jakitean ezin izan duzu jasan... Ni izorratzearren egin duzu hau...
(Alde batera eta bestera doa, etsipenez begiratzen du)
Virginia.- Ernst, zergatik egin duzu hau?
Ez, ezin da izan. Nire maitea...Ni gabe hutsik zeneukan bihotza...eta...orain
ulertzen dut...adierazi zenidan...telefonoz....zure antzerkiaren azken eszena
idazten ari zinela...
Eta ni, babo halakoa, ez nintzen konturatu...laguntza eske ari zintzaizkidala...
Barre egin nizun, eta adarra jo, eta errietan egin...nire erruz hil zara...
(Jarrera aldatuaz, lasaitasuna adierazi nahian)
Virginia.- Ernst, zergatik egin didazu hau?
Hegazkina aurreratu izan banu...hau ez zen gertatuko,
Agian, hegazkina aurreratu izan banu...agian orain bizirik egongo zen...
Berak garbi eskatu zidan etortzeko...azken eszena idazten ari zela...
Nire erruz izan da...ni, lagunekin maitakerietan ibiliko nintzelako susmoa izango zuen...bai zera...kaka zaharra...Ernst ederra egin duzu...
(Hari begira, lasaiago)
Virginia.- Egia esan, Ez ginen zoriontsuak azken aldian...
Gurea amaitua zegoela bagenekien...ni New York-era joan aurretik.
Zu beti edanda zeuden...ni beti haserre...Elkarrekin geneukan mundua, irribarrea, begirada, elkarrekiko intuizioa...galdua geneukan... konplizitatea ere galdua...Ernst
Kaka zaharra...Ernst ederra egin duzu...
Baina, ez nuen pentsatzen horrela bukatuko zenuenik...
Horretan ere engainatu egin nauzu...nazkante halakoa...ezin izan zaitut inoiz ondo ezagutu...horregatik erakarri ninduzun...baina zure buruan zegoenaz ezin izan dut inoiz jakin...azken hau ere ez...buruaz beste egitea...
(Jendeari begira, pentsakor)
Virginia.- Zergatik egin didazu hau, Ernst? Orain dena konpontzen hasia zela pentsatu
dudanean? Horregatik, agian?
8.- Eszena
(Txalo zaparrada sumatzen da. Argia pizten da. Iñaki eta Rosa ateratzen dira. Estreinaldiaren amaiera da. Elkarrizketa txaloak dauden artean eta jendearen aurrean gurka ari direla)
Iñaki.- Azkenean...lortu dugu...Begira zein ondo atera den...denak guri txaloka...momentu hauek bizitzea merezi du...
Rosa.- bai, bai, bai...gur egin ezazu berriro...jendeak txalotzeko gogoa dauka eta...
Iñaki.- Oso ongi egon zara...sinesgarritasun osoz jokatu duzu...zein ona zaren...
Rosa.- Virginia sentitzen naizelako da...hemen eta bizitzan...
Iñaki.- Bada, zuk ere, orain duzu asebetetze garaia, Virginiak bezala...denak zuri
Txaloka, jendea zutik txaloka...
Rosa.- Goazen barrura...
(Joateko itxura egiten dute, baina berriz ateratzen dira)
Iñaki.- Hor daukazu zure saria...Virginia...
Rosa.- Bai, horrek minutu batzuetan balio izango dit...norberaren erraietan hotzikara
sumatzea gozamena da...
Iñaki.- Niri belaunak dardaraka hasi zaizkit, jada. Ez dakit urduritasuna den, ala
nekea...Emaidazu eskua...
(Eskua luzatzen dio, eta eskutik hartuta joaten dira. Txaloak bukatzen dira)
(Bestetan egin duten bezala bakoitza alde batetik irteten da)
Iñaki.- Hau da hau lasaitasuna...estu ibili gara, baina azkenean...arrakasta osoa...
Rosa.- Estreinaldian behintzat...
Iñaki.- Bukaera nahiko gogorra da, e!, heriotza...amorrazioa...Eta Virginiaren jarrera
aldaketa nahiko nabaria...harritzekoa...
Rosa.- Zuk ez zenuen nahi Ernst hiltzea, ezta?
Iñaki.- Pena handia ematen dit, ez diolako irteerarik utzi bien arteko harremanari...
Rosa.- Agian, harremana bukaturik zegoen, jada. Virginiak hori garbi ikusi du azkeneko paragrafoan, -begirada, konplizitatea ere galdua, Ernst.-
Iñaki.- Ernst deitu didazu?
Rosa.- Esaldi bat errepikatzen ari nintzen, besterik ez...
Iñaki.- Ni zuretzat jadanik Ernst naiz, ezta Virginia?
Rosa.- Ez, Ernst hilik datza, eta zu bizirik.
Iñaki.- Virginia deitu dizut eta erantzun egin didazu
Rosa.- Ez dakit,jada, Rosa ala Virginia naizen, baina gureak, Ernstek bezala,berea eman du
ziur nago
Iñaki.- Orduan, Joseph naiz zuretzat...
Rosa.- Agian, Iñaki, guri ere, genuen konplizitatea bukatu egin zaigu estreinaldiarekin
batera...Antzerkiarekin hustu egin gara, eta antzezlana bukatu denean...
Iñaki.- Utzidazu gutxienez Mike izaten, konformatuko naiz...
Rosa.- Ez, niretzat Ernst izan zara, baina dagoeneko hilik zaude...
Iñaki.- ...Esan zenidan larunbatean hitz egingo genuela...
Rosa.- Zertaz, bada, ahiturik nago, eta dena esan dugulakoan...oherako gogoa dut...
Iñaki.- Goazen etxera...
Azkena
(Etxera heldu dira. Sofa bat eta hamaka bat, hondartzan zegoen bezalakoa, landarea alboan) (Iñaki, Whiskya eskuan hamakan jartzen da Ernst izango balitz bezala)
Rosa.- Erazten ari naiz , oraintxe noa. Goserik bai? Jar ezazu zerbait...sukaldean denetarik
dago.
(Rosa sartzen da Bata janzten)
Rosa.- Azkenean! Bazen garaia. Neka-neka eginda nago. Zer, prestatu duzu ahorako zer
edo zer?
- Zertan ari zara, Iñaki, hor jarri eta ez zara mugitu ere egin. Ernst zinela
bururatu zait...eta gainera Whiskya eskuan...inoiz ez baitzaitut whiskya edaten
ikusi...orain hasi behar al zara?
(Hurbiltzen zaio, Iñaki geldi-geldi dago)
Rosa.- Badakit lehen esan dizudana nahiko gogorra egin zaizula...Ez da hainbesterako
ere...Pentsa, ekitaldia bukaturik, txaloen oihartzuna oraindik belarrietan,
gorputza mindurik, goseak, urduritasunak, eta zu ekin eta ekin, gauza
berberarekin...Ni...eta zu...eta...ulertzen?
- Zer, ez didazu ezer esan behar? Dena berdin zaizu orain, hemen zure alboan
naukazunean?
- Bada, urduriago zeunden lehen...maitea gora maitetxo behera...orain zer, dena
berriz bere tokian dago ezta?
(Iñaki eserita dagoen hamakaren atzean eskua jartzen du, indarrez. Iñakiri, eskuan daukan edalontzia erortzen zaio. Hilda dago)
Rosa.- Zer gertatzen da? Ernst? Iñaki? Edalontzia erori zaizu...
Ernst? Dena zikintzen ari zara...Iñaki...
(Rosa Iñaki hilda dagoela konturatzen da)
Rosa.- Zer gertatzen da? Zer egin duzu? Ernst! Iñaki! Esna zaitez!
- Niri jolas ergelik ez, eh? Esna zaitez!
- Ezin da izan. Berriz berdina gertatzen ari zait...
- Buru nahastea dut...buruko mina...Hau ez da egia...Antzerkia izan behar du...
(Bat batean, Edalontzia hartu eta usaintzen du)
Rosa.- Hau ez da whiskya. Zer arraio? Zer usain arraro du honek?
- Zer hartu duzu, Iñaki? Zer hartu duzu? Hau ez da Whiskya!!!
