GIZONEZKOON KOROA 

Gizonezkook ez dugu oso gogoko koroa. Gizonezko asko ez omen gara bat ere monarkikoak. Hori begibistakoa da. Itsusitu egiten gaitu, antza, edergailu horrek. Hori oso nabarmen gelditu zen lehengoan lagun batekin izandako elkarrizketa batean: —Atsekabetuta nago oso! Esan zidan bat-batean, kezkaturik. Arduraren tamaina zuritu aldera-edo —Ez da horrenbestekoa gizona! Lehengoa zara, motel! erantzun nion. —Lehengoa! Bai zera!Horrelako lekuetara ezin da joan! esan nion txantxetan. Elkarrengandik banatutakoan, lagunak esandakoa burutik kendu ezinik egin nuen etxerako tartea, neu ere apurtxo bat kezkaturik. Baiez izan ostean, nire lagunari ustekabeak egindako kaltea nerean horrenbesteko eraginik ez izateko etxeko komuneko ispiluen angulo egokia topatzen aritu nintzen, soslai ipinita, baina alperrik. Nire etxeko ispiluak ez dit salatu nahi. Ez du nire erregaldia zalantzatan ipini nahi. Itxoiten egon beharko dut kafetegi dotore horietakoren batera joan arte. Dena den, ez dakit mereziko duen, zeren eta orain arte moduan askoz zoriontsuagoa bizi izan bainaiz koroaren beni izan gabe. Orain hobeto dago. Orain la saiago dago: denborak zauriak sendatutzen ditu. Bilboko kafetegi dotore horietako komun batean jabetu omen zen zoritxarraz, urak eskuetatik txirrista egin bitartean. —