Aforismoak
 |
|
 |
Ni naiz izan ziren haienen aztarna.
Bezperako prentsa irakurtzen duena, beti lasai dago.
Antifazarekin egiten du lo, eguneko amets-gaiztoak uxatzeko.
Gezurraz mozorrotu zen eta inork ez zion sinetsi.
Utzitako bidea ez da inoiz alferrik egin. Hari esker goaz aurrera.
Usaimena da oroitzapenaren elikagaia.
Izana galdu zuen eta inork ez du gogoratzen bere izena.
Izena saldu zion izanari. Gaur inork ez du ezagutzen. .
Begiak itxi ditut, eta geldi-geldi geratu naiz kaleko bazter batean. Auzoko bizitzaren tamaina entzun dut. Antzinako baratz landuen isiltasuna aspaldi jan zuen egungo bizitzak.
“Itsasoa ez dun gaiztoa; ez horixe. Inoiz putzutara eroriz gero, ez jarri urduri, utzi gorputza eramaten, korronteak hartuko hau, eta hondartzara eraman… Baina laga hadi. Kontra joanez gero, ito!”.
Baten betea eta bestearen hutsa ezin dira konpreni, bata bestearen ondoan ez bada…
Ai, mitxoleta gorri-gorriak! Inoiz ezin dira hartu, moztu ahala zimel-zimel egiten dira, eta ez du denborarik ematen uretan jartzeko…
