 |
||
Zer da irratia niretzat?
 |
Hasteko topiko bat: irratiaren xarma dut gustuko
Non entzun dut hau? Irratian ziurrenik. Izan ere hainbat kazetarik badu irratiaren goxotasunaz, anonimotasunaz eta xarmaz hitz egiteko joera. Horrelakoetan hainbat aktorek antzerkiari jaurtitzen dizkioten loreak datozkit gogora, nahiz eta gero itxura politagoa duen edozein telebista edo pelikularekin alde egiten duten
Hurrena, galdera bat: irudiaren gizartean non dago irratiaren tokia? Iazko Bertsolari Txapelketaren harira, asko komentatu zen, irudiak hainbesteko garrantzia duen garai hauetan nola zitekeen hainbeste jende bertso saioetara hurbiltzea, oholtza gainean mugitzen ez diren horiei, doinuen bidez hitzak iruten entzutera.
Irratiak ere, bizi dugun irudiaren gizartean, nolabait kontrako bidea egiten du. Telebistan gero eta kate gehiago ditugu, zer esan interneti buruz, amaitzen ez den sarean denetik egiteko aukera dugu, denetik aurki dezakegu, denetik ikus dezakegu. Irratiak, aldiz, ez du dena eginda ematen, ez digu guztia erakusten. Hau izango du agian bere erakargarritasun nagusiena Irratiak irudimena lantzera bultzatzen gaitu, nahi gabe, ohartu gabe, entzuten ditugun ahotsei forma ematen diegu, aurpegiak imajinatzen ditugu; estudiotik kanpo baldin badaude, beraiek dauden tokia imajinatzen dugu; literaturaz ari baldin badira, mundu horretan murgiltzen gara; bidaiez ari baldin badira, kontatzen dizkiguten parajeak nolakoak ote diren pentsatzen dugu eta beraiekin batera mugitzen gara...
Eta bukatzeko, zer da irratia niretzat? Zergatik dut hain gustuko? Agian, berarekin esnatzen naizelako... ta berarekin oheratu gauero... eta ohera ez gara gustuko ez dugunarekin sartzen
