Enkontrua
 |
||
| argazkia:Izaskun Etxeberria |
EMAKUMEA.- Bi ezezagun.
GIZONA.- Bi pertsona?
EMAKUMEA.- Bai, hori da, bi pertsona. Emakumea eta gizona.
GIZONA.- Ziur zaude?
EMAKUMEA.- Jakina. Zu gizona zara eta ni emakumea.
GIZONA.- Ados. Zein da nire izena?
EMAKUMEA.- Ez dakit, horrek ez dauka garrantzirik.
GIZONA.- Nola ez du izango ba? Ez da gauza bera Jason edota Egisto deitzea.
EMAKUMEA.- Odiseo.
ODISEO.- Odiseo?
EMAKUMEA.- Ez duzu gustuko?
ODISEO.- Beno...
EMAKUMEA.- Orduan... Agamenon?
AGAMENON.- Hobe. Eta zurea?
EMAKUMEA.- Casandra.
AGAMENON.- Ados.
CASANDRA.- Bi ezezagunek elkar topatzen dute kalean. Gizona eta emakumea. Gizonak esaten dio emakumeari, galduta al zaude infernuan?
AGAMENON.- Noraezean zabiltza kaleetan?
CASANDRA.- Ez dakit. Ezezagunak ditut auzo hauek, aurpegiak arrotzak, itzalak izugarriak. Ez naiz hemengoa. Beldurrak jota nago.
AGAMENON.- Heldu eskutik. Itzalak farola dardaratiak dira, aurpegiak iraganeko mamu bakartiak lagun bila, berdintsuak munduko kale guztiak. Heldu eskutik.
CASANDRA.- Ez. Gizona segundo batez harritzen da emakumearen bortizkeriaz. Ez da izutzen, harritzen baizik. Bai, horrela. Sufre usaia dario aireari, gerrak bukatu dira baina nire herriko hondarrak da- ramatzat soinean.
AGAMENON.- Laguna nauzu.
CASANDRA.- Ez zaitut ezagutzen. Odola da nagusi zure eskuetan.
AGAMENON.- Enigmatikoak dira zure hitzak. Gizona emakumeari hurbiltzen zaio.
CASANDRA.- Baina emakumeak atzerantz jotzen du. Ez nazazu uki.
AGAMENON.- Laguntzeko gerturatu natzaizu.
CASANDRA.- Uniforme berdeko salbatzailea zara?
AGAMENON.- Gizon xumea.
CASANDRA.- Gizonak beti gizon, soldaduak beti soldadu.
AGAMENON.- Esku handiak, begirada galdua, tristura bihotzean. Bidaiak luzeegiak dira etxera bakarrik bueltatzeko, horregatik ekarri zintudan nirekin. Momentu bat, ez dut ulertzen. Horrek esan nahi du elkar ezagutzen zutela lehenagotik.
CASANDRA.- Bai eta ez. Betiko arrotzak izango dira, elkarrekin etorri diren arren. Aurrera, mesedez.
AGAMENON.- Jarraituko dut, bai. Gizonak esaten dio, hobe egongo zara hemen.
CASANDRA.- Ezer gutxi utzi zenuten lokatzen artean; hala ere, sustraien indarra boteretsuagoa da munduko beste edozer baino.
AGAMENON.- Ni zure lur berria.
CASANDRA.- Odola duzu eskuetan.
AGAMENON.- Hitz enigmatikoak darabilzu etengabe. Sorgina al zara?
CASANDRA.- Ezberdinak dira nire hizkuntzan pertzepzioak, baina bere izenaz ezagutzen ditugu gauzak: sarraskia sarraskia da, bahiketa bahiketa eta emakumea bizitza berri baten esperantza bakarra. Bortxaketa bat naiz, besterik ez. Gizonak begirada bere bota zikinetan paratzen du, lotsatuta edo.
AGAMENON.- Hemen ere, izena ematen diegu gauzei: sarraskiari demokrazia, bahiketari etorkizun hobea eta emakumeari... Gizonak pentsatzeari ekiten dio segundo batez.
CASANDRA.- Gizonak ez daki esaldia nola bukatu eta azkenean, nirea zara, esaten du.
AGAMENON.- Maite zaitut.
CASANDRA.- Saria garailearentzat beti.
AGAMENON.- Ez, ez da hori.
CASANDRA.- Nire herria?
AGAMENON.- Galdutako amets urruneko bat.
CASANDRA.- Kale hauek?
AGAMENON.- Geroaldi zoriontsua. Emakumeari lehortu zaizkio begiak.
CASANDRA.- Orain arte ez du negarrik egin eta!
AGAMENON.- Ez du egingo jada.
CASANDRA.- Ez dago esperantzarik, gertu da heriotza.
AGAMENON.- Zure hitzak ez ditut ulertzen...
CASANDRA.- Sexuaren usaia bakarrik ulertzen duzue gizonezkoek.
AGAMENON.- Nirea zara.
CASANDRA.- Euria. Bikotea bustitzen den bitartean gizonak emakumeari tinko heltzen dio eskutik.
AGAMENON.- Berandutzen ari da, gertu dut etxea.
CASANDRA.- Behartuta, engainatuta, esklabo.
AGAMENON.- Gizonak emakumea askatzen du. Bizitza hobea.
CASANDRA.- Kale zikinak.
AGAMENON.- Ederra zara.
CASANDRA.- Nire arrazakoek ez dute lekurik hemen.
AGAMENON.- Ederrena.
CASANDRA.- Emakumeari begiak gorritzen zaizkio. Ekaitza.
AGAMENON.- Ederretan ederrena.
CASANDRA.- Sasiak sutuko ditu nire herriko herentziak, odolez beteko dira auzoak. Gertu dugu heriotza.
AGAMENON.- Ez ditut zure hitzak sinesten. Erotuta al zaude?
CASANDRA.- Zoritxarra nirea. Isilunea. Goazen etxera, zure emaztea izango naiz. Gizonak barre egiten du.
AGAMENON.- Ez, gizonak ez du ba- rrerik egiten. Emaztea daukat. Zu... nire maitalea.
CASANDRA.- Ez nuen besterik espero. Gizonak emakumea eskutik heltzen du, ez, hobe besotik. Ez, ez du emakumea heltzen. Bakarrik berarekin joateko eskatzen dio.
AGAMENON.- Zatoz.
CASANDRA.- Zergatik?
AGAMENON.- Ez duzu leku hoberik topatuko. Edo bueltatu nahi al duzu zure herri suntsitura.
CASANDRA.- Isilunea. Azkenean...
AGAMENON.- Itxoin! Luzeagoa izan behar du isiluneak.
CASANDRA.- Azkenean baietz egiten du buruaz emakumeak. Eta badoaz.
AGAMENON.- Horrela alde egiten dute? Besterik gabe?
CASANDRA.- Bai.
AGAMENON.- Baina, badakite dena gaizki joango dela; heriotza bakarrik ekarriko duela erlazio honek.
CASANDRA.- Eta? Horrela gertatu izan da beti. Beste irtenbiderik ikusten al diozu?
AGAMENON.- Egia esan...
CASANDRA.- Berriz hasiko gara?
AGAMENON.- Ados. Nor zara zu?
CASANDRA.- Medea.
