San Migel, akrostiko bat:
Makina bat mende pasa da
Ituren herrian jazotako
Kontakizun zahar bezain bitxitik.
Elizan, astean behin, jazotzen omen zen gertakari harrigarria.
Liluratuta uzten omen zituen herriko biztanle guztiak.
Gauero uzten zioten santuari olio apur bat erretaulan, mirariaren esperoan.
Agidanez, San Migelen figura gizaki bilakatu, eta edaten ei zuen urre koloreko likidoa;
eRne ibiltzen ziren edan ala ez, antzina, uzta oparoak eta osasuna eskaintzen baitzizkien zerutarrak.
Tamalez, Iturengo biztanleak tematurik zeuden azkenaldian.
Zenbait urte zeramaten-eta gauero eskaintza egiten eta uzta miserableak jasotzen.
Ikustekoa zen jendearen samina; ondorioz, adostu zuten gauero zelatan bi geratuko zirela elizan, norbait
Ari zitzaielakoan likido preziatua lapurtzen. Bat-batean, gauaren itsutasunean, santuari
jarRri zitzaizkion begiak kolore arrez, bizi-biziak. Zaindariek, izu-laborriak jota, hiruzpalau tiro jaurti zizkioten santuari,
Ezkurran ere aditu zirenak; aienatu ziren begira zituzten bi distirak. Biharamunean, egun-argitan,
Nozitu zituzten eragindako txikizioak. Xixpaz hildako hontzaren arrastoak garbitu, eta herritarrei
Azaldu behar izan zieten San Migel besamotz suertatu izana.
