Hor zaude. Iritsia zara azkenean. Joan nintzenetik hartzak neguan kobazuloetan gordetzen diren bezala ezkutatuta egon zara zure baitan, mundutik isolatzeko zure izanari griltzarrapoa botata. Harrezkero, biluztu dira zuhaitzak, loratu bazterrak, eguzkiak idortu ditu baratzak eta arropa koloretsu apainez jantzi dira mendiak... Baina zuk preso jarraitu duzu...