Poesia

Luma berrien eleak
Luma berrien eleak
Luma berrien eleak
Luma berrien eleak
Luma berrien eleak
Luma berrien eleak
Luma berrien eleak
Star InactiveStar InactiveStar InactiveStar InactiveStar Inactive
 

Amo el amor de los marineros que besan y se van.
Dejan una promesa y no vuelven nunca más.
En cada puerto una mujer espera;
los marineros besan y se van.
Una noche se acuestan con la muerte en el lecho del mar.

(Pablo Neruda)

luma43

 

alaba

Alabaren ezbaiak
malko bat bahitu dio amari,
zalantzaren oinatza,
prismatikoen bidez ere
gertura ezin dezaketen
aitaren ontzia,
biderik gabeko uhinetan
galdu da.

________________


Odoletan itotako
eskuak,
arraunean,
tantaz- tanta
itsasoak,
aperitibo gisa
irunzten du iturri emaria,
eta eguzkia
gorputza urtzen saiatu
da nekagaitz
ur eta gatz bereganatzen,
baina Bere – Berearen fedea,
begirada bezain
irmoa da,
ez da erraz lausotzen
jomugaren errainua.

________________

Intziri mingarria,
malko lapurra,
alabaren negarra.
Samina erne da
aingurarik gabeko portuan,
lurmuturrak babesa
ukatzean,
sartaldeko haizeak
zurrunbilozko agurrean
korapilatu ditu berri onak
eta eguzkiaren logura
astunegia da esnatzeko.

________________

Ur gozoaren
lehen zurrutadaz
leundu da heriotza,
lehorrean,
egarria asetuta,
zorabiatuta oraindik
olatuen uhinetan dantzan,
lurrari atximurka,
irrifarre baten argazkia
oparitu dio alabari.

Haizea Caminos

BABESLEAK

Laguntzaileak:

  orkli