AMILKA
Gaurko minak
aspaldiko haiek deitu ditu,
eta erakarri
begietara.
Urtuta, masailean behera jaurti ditut
berriz,
memoriatik amilduz
fideltasun egoskorrez
gordetako
eztenak.
Malko isiletan isuri ditut
eman gabeko muxuak,
esan bariko berbak,
antsiatutako ferekak,
zure begietan igarritako
mespretxuak,
besteei eskaintzen zenizkien
irribarreak.
Lurrundurik doaz minak, ostera,
edonoiz,
zikloak agindutakoan,
berragertuko
direlakoan,
eta astindu, berriz,
bihotz nekatua.
