Buru-hezurra
-Ze, Joxemiel, neurtu al duk hire kaskezur hori?
-Errespetu pixka bat, niri txapela erdi tamainakoa sartzen zaidak eta.
-Ez nian horregatik esaten, hi baino buruhandiagoak bazeudek, bai.
-Zergatik ba, orduan?
- Esan zidatek hor beheko kobazuloan buru-hezur ia osoa aurkitu duzuela.
-Nola dakik hori?
-Ze, ezkutatu nahi zenuten, ala? Hemen dena jakiten diagu bertakook.
-Hori txarrena, hemen dena jakiten dela beti.
-Beno, hire azken amoranteari buruzkoa, ez genian ezer esan.
-Zer diok? Zein amorante? Neuk baino gehiago dakizue zuek.
-Hemen dena jakiten dela, Joxemiel!
-Baina nik ez diat amoranterik izan, horixe bakarrik falta nian, apaiza izanda.
-Benga hi, neuk ere ez diat ezer esango, eta kitto!
- Lagun bat izan zuan, neska, baina laguna.
-Hori ba, neskalaguna, ba. Nik zer esan diat?
-ez, gaizki ulertu didak…
-Gaizkiulertuak sarritan izaten dituk, neuk ere izaten ditiat emaztearekin.
-ez, hireak ez dituk gaizkiulertuak, egiak dituk, emagalduekin joaten haizenean behintzat.
-Ni inoiz ez nauk emakumeekin galdu, eurak bilatzen naitek, eta nik aurkitu.
-Baina nik ez diat horrelakorik egiten, nik ez diat sexurik egiten.
-Ez da izango, ba, Joxemiel, ez duala inoiz txikili-txakala egin!
-Hi Pello, ez zaukaat hau zertan jasan behar, eta ez egin irri! Errespetu falta duk eta.
-eta neskalaguna, orduan?
-ez zuan neskalaguna, neska zuan, eta laguna zuan, baina biak banatuta.
-Ondo duk. Gaur ulergaitz ari haiz, jainkotiar, eta lurreko gizarajoak ezin ulertu, ba.
-Ez adarrik jo, Pello. Hik ondo ulertzen duk dena, baina ez duk nahi.
- Lasai egon, ez diagu berriz ere gai hori aterako.
-Gairik ez dagoela duk egia, Pello.
-Bai, bai, hori esan nahi nian. Eta, zer, orduan buru-hezur horrena ere, gezurra duk?
-Ez, hori egia duk. Kaskezur ia osoa aurkitu diagu kobazuloan.
-Ikusten? Heuk esan didak. Gero ez ibili aurkikuntzak ezkutatzen, eta ea nork kontatu duen galdetzen. Hemen dena jakiten duk, badakik…
-Grrrrrr! Ondo duk, ez nian esan behar, atera egin zaidak, rediosss!
-Apaiza biraotan?
-Ez, ez, ez diat ezer esan, ezer…
- Ahozabal batzuek ematen duzue.
-Aho-Zer? Hirekin bai pazientzia daukadala nik.
-Nirekin? Nik galdera bakarra egin diat goiz osoan, ea buru-hezurra atera duzuen lur-azpitik, ez besterik.
-Ba, horixe ba, Bai. Erantzuna da bai, Buru-hezur eder bat aurkitu diagu gaur goizean.
-Perurenarena bezain edarra ez duk izango.
- Nik ederra esan diat, ez handia.
-Eta hainbeste lan egiten ari zarete, meloi-hezur zahar bat aurkitzeko?
-Hamabost mila urte ditik.
-Are eta zaharrago oraindik! Hori duk denbora galtzea, hainbeste urte eta gero, lurpetik ateratzen.
-Ez duk denbora galtzea. Gure arbasoak aurkitu nahian gabiltzak, eta hau izan daiteke horietako bat.
- Arbasoak? Ta, zertarako nahi ditugu hildako senideak? Herentziarik banatzen al dute, ba?
- Gu gaituk herentzia, gu geu, euskaldunok.
- Ba, nik batzuk errekara botako nitizkek, ba, alu horiek.
-Pello, gaur aldrebes jaiki haiz.
-Bai, hala izango duk. Egun batzuetan nahiago buru-hezurrak, bizirik daudenak baino. Ez zidatek horrenbeste lanik ematen.
-Ez duk hainbesterako izango…
-Gehiago ere bai, Joxemiel. Zer esango huke norbaitek kotxeko leihoa apurtu, eta barruko tresna baliotsuak lapurtuko bahinduke, arrosarioaz gain?
-Kontrabandoan hasi haiz, ala? Noiztik dauzkak hik tresna baliotsuak kotxean? Eta noiztik arrosarioa, kostata joaten bahaiz mezetara ere?
-Nik ez, Joxemiel, heure kotxetik atera dizkiate tresnak!
-Kauen la puñeta!
-Han biraoka, berriz ere.
-Esadak ba, esadak ba, lapurretan egin didatela.
-Saiatu nauk, baina hi, hor habilen hitz eta pitz, eta ez didak betarik eman.
-Banoak azkar-azkar.
-Nahi bezala joan, orain berandu duk. Honez gero, Baionako barran izango dituk.
-Ikusi al dituk?
-Bai, nik pentsatu diat, zera, hire laguntzaile zientzialariak zirela.
-Nola baina?
-Egia esan, zalantzak izan ditiat. Iruditu zaidak, ez zeukatela babalore itxurarik.
-Zer diok? Gu babaloreak garela?
-Ez, ez, itxura besterik ez. Gero, ezagututa, konturatu izan nauk beti ilargian zaudeten horrelakoak zaretela.
-Iraintzen ari gatzaizkik!
-Errealitatea nolakoa den besterik ez diat esan, eta zuek, munduan, galdutako itxuraz zabiltzate beti. Begira orain, kotxea hustu diate, eta ez haiz konturatu ere egin.
-Kobazuloan lanean ari nintzelako.
-Ilargian, edo kobazuloan, edo opizinan, beti errealitatetik at.
-Eta txarrena, buru-hezurra eraman ditek.
- Ez da izango? Zopa egiteko edo
-Pello!
- Umore gutxi daukazue, gainera. Zientzialariek.
-Zer?
-Ezer ere ez. Banoala. Hau laster ertzainez beteko da eta.
-Galdetuko zigutek! Itxoin!
- Ez ezak txapela ken, Joxemiel! burua galduko duk eta, berriro ere…