Begira
Begira, ez al dituzu ikusten
poeta abrigu eroriak,
zokoratzen direnak
kolilla lurrin eta alfonbra terziopelozkoetan.
Neuk ere halakoa dut ahotsa,
marruskaduraz betea
arranguraz higatua,
eta zauriak bezain labainkor haragiztatuak
begi bi elkarri iltzatu.
Begira, ez al dituzu ikusten
korapilo deslotu arinak,
gezi sabel zulatu eta leunean direlako.
Neuk ere halakoa dut ezinegona,
gorpu zorduna,
tentelaren eztula
eta bakardadea kea bezain oparo,
ispilua itzal.
Begira, ez al duzu ikusten
aztarna hegodun basatia
ihes doana
errota-haizearen gurpil herdoil eta zornean.
Neuk ere halakoa dut zilborra,
elur mortua
berun nigan
eta fedea etxetik kanporanzko irribarrea,
edo hotzari beldurra.
Begira, ez al duzu ikusten
nire miseriaren ezkila
bistan esperantza zorrotza
kiribilka zaudela
atertze zorion oinordekoetan.
Neuk ere halakoa dut azala,
morkotx iragan dardara
ortzadar mingotsa
eta burezurra gazela jauziaren pare.
Begira, ez al duzu ikusten
hizkuntza erre etorrikoa,
xehetzen zaituena
lixiba zuri eta mihise tolestuetan.
Neuk ere halakoa dut ametsa,
androide datukaxa bi
app goratuak
eta maitasun kalte aktualizatuak
zaharberritu arren edoskitu ezin.
Begira, ez al duzu ikusten
iragan kamuflatu iruditezkoa,
zilegi zen harrezkero
kolunpio amarru hodeietan.
Neuk ere halakoa dut haurra,
etorkizun bide samurra,
okertze patu inuzentea
eta ahots bakarra durunda lokartzeko.
Begira, ez al duzu ikusten
esan ezin dizudana
baizik gorroto dudana hainbeste ezinagatik.
Neuk ere halakoa dut harria,
taupada izoztua
logale inurria
eta ernatze bakarra begietatik begietara.
Begira, ez al duzue ikusten
garenaren ederra,
nahiz eta malkoz lehertu egunsentia.